درامافون

من نقاشیام رو خیلی دوست دارم! تا به امروز که دارم این کار رو می‌کشم و هنوز تموم نشده و هنوز نمی‌دونم چجوری قرار هست تموم بشه، مثل همون موقع که شروع کردم به کشیدن‌ش و نمی‌دونستم قراره چی بشه... خیلی از دوستام به صورت جدی و شوخی، دستوری و درخواستی، ازم خواستن این رو بدم به‌شون! جواب منم به همه منفی بوده با یک لبخند! بعد یبار اومد تو ذهنم که برای تولد مدیرم به اون هدیه بدم! ولی بازم دیدم زورم میاد... دیدم حاضرم مثلن یه کتونی اورجینال یا یه ساعت تا سه تومن بگیرم براش، ولی این نقاشی رو دیوار خودم باشه...

دفعات قبل برام مهم نبود بمیرم یا نمیرم، امشب ولی ترسیدم... چون چندوقته یه امیدی به آینده دارم، و یسری چیز جدید برای از دست دادن... همین وضعیت رو تا پارسال ضعف صداش می‌کردم!

اگر یه روز داشتید تو خیابون قدم می‌زدید و یهو دیدید یکی با شمشیر داره میدوه سمتتون که بهِ‌تون حلمه کنه؛ فرار نکنید. خونسردی خودتون رو حفظ کنید، کفش‌تون رو در بیارید و دست‌تون کنید! سپس تی‌شرت یا حالا اگر خانم هستید شال‌تون رو بپیچید دور کفش و دست، اینجوری وقتی حمله‌کنه می‌تونید با دست‌تون دفاع کنید و آسیب نبینید. یا اصلن آقا واقعن راسته که میگن بهترین دفاع حمله‌ست! اگر سلاح دارید به‌ش حمله کنید یا اگر ندارید، تو اون خیابون ماشینی چیزی پارک شده دیگه؟ آینه‌ش رو می‌شکنی و ازش به عنوان سلاح استفاده میکنی!

از آنجا که "فضیلت" همواره در حال رشد است، پس نمی‌تواند با "عادت"، که در آن رشد و تحولی نیست رابطه‌ای داشته باشد. چراکه ضرورت ناشی از عادت، اختیار را از بین می‌برد و اراده در تحقق فضیلت لازم است!

اگر روزی تو زندگی‌ به جایی رسیدید که خیلی شرایط عجیب بود، برگردید به فرصت‌ها و مسیر‌ها و انتخاب‌هایی که داشتید... وقتی برای زندگی‌تون تصمیم سخت می‌گیرید و انتخاب عجیب می‌کنید به فاصله مشخصی از آینده‌ی اون زمان نگاه کنید! در غیر این صورت با رسیدن به شرایط عجیب باید به فاصله مشخصی از گذشته‌ی اون شرایط نگاه کنید! دارم سعی می‌کنم بگم خودت مسئول شیرینی و تلخی‌های زندگیت هستی، یقه دوست و رفیق و روزگار و خدا پیغمبر رو نگیر!

داشتم با خودم فکر می‌کردم سال دیگه آخرین روز اسفند، وقتی سال ۹۹ کهنه شده کجا می‌تونم باشم و در چه حالی... میدونی؟ خیییییلی دور به نظر رسید، خیلی... اونقدر که شوکه شدم! داریم سال عجیبی رو شروع می‌کنیم، تو عجیب ترین تاریخ و جغرافیا...

گویند در این برهه ، فرهنگ و ادب مرده
روی لغت مومن ، خطی محدب خورده
هرکس سر هر سفره ، یک شیشه عرق برده
هی فحش به این دولت ، پیک پیک عرق خورده
این حال اسفناک‌ش باشد به خفا عهده
لایعقل و مجنون وار ، زنده چه بسا مرده
...